క్రూరత్వం వికటాట్టహసం చేసింది...
ఒక అమానుషం జడలు విప్పి నర్తించింది...
అన్నెం... పున్నెం... ఎరుగని బాల్యం మాడి మసయింది...
క్రూరాగ్ని కీలల్లొ చిక్కి...బూడిద కుప్పగా దర్శనమిచ్చింది...
కంటి పాప కనుమరుగయిపొయిందని...ఆ కన్న గుండె మూగబొయింది...
వెలుగునిచ్చే ఆ ఇంటి దీపం ఆరిపొయింది....
మొన్నటి వరకు... సిరిమువ్వల సవ్వడితొ ఆ ఇల్లంతా సందడి...
నేడు మాటలకందని మహవిషాధం...తండ్రి పార్ధివ దేహం...
హృదయ విదారక దృష్యం...దుశ్చర్యకు లేదు క్షమార్హం...
కరుణ చూపల్సిన కనక దుర్గమ్మ... విధిరాతకు తలవంచి...
ఓ నిండు ప్రాణం కసాయిల చేతిలొ కాలుతుంటే... మౌనంగా చూస్తూ...
బండగా మిగిలిపొయింది....
మానవత్వం మచ్చుకయిన లేని ఈ మానవ మృగాలపై...
ధన దాహపు ముసుగులొ దాగిన కసాయితనం పై...
ఉబికి వస్తున్న...నా ఆగ్రహనికి ... లేదు అంతం...
నీ అంతిమ యాత్రను చూసి ....
ద్రవీభవిస్తున్న నా హృదయం కన్నీరు ... మున్నీరుగా విలపిస్తుంది....
చమరిన నా కళ్ళతొ...వేదన నిండిన నా గుండెతొ....
ప్రగఢ సంతపాన్ని తెలుపుతున్నాను...
3 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Nijamga Idi amanusham.... vallanu mukkalu mukkaluga narakali.... inthati darunaniki oodigattina vallanu ee samajam asalu kshaminchakudadu....