అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

సంధ్యా వందనం ముగించుకొని....నేను వెనుకకు తిరిగి వస్తున్నా.....

నిన్ను తాకిన ఆ లేత కిరణాల మేనీ సొయగాలు ఆర్తీగా నన్ను తాకుతున్నాయి....

వెనక్కు వెళ్ళాలొ .... మరలా నిన్ను చూడాలొ...అన్న ఆలొచన ఒక్క క్షణం ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంది....

కనులు చూడమంటున్నా.... మనసు ధైవ దర్సనం ముందు అంటూ మారాం చేస్తుంది....

నిన్ను చూడగానే ధైవ ధ్యానం మరచి....మనసు కొంచెం మలినమౌతుందేమోనన్న భయం ఓ వైపు....

గుడిలొ దేవత కాకున్నా....గుండెల్లొ దేవతే కదా అన్న సమర్ధన నిండిన సందేహం ఓ వైపు ......

చివరకు నిన్ను చూడాలన్న కొరికే తన పంతాన్ని నెగ్గించుకుంది....

తీరా తలపైకెత్తి చూస్తే నీ జాడలేదు నా కనుచూపు మేరలొ....

మైలు పడ్ద నా మనసును శుభ్రం చేసుకొవడానికి మరొ స్నానం....

ఇదేగా రొజు జరిగే తంతూ.....నీవు మాత్రం నన్ను కన్నేతి చూసిన గుర్తుతైనా లేదు ఏమిటి ఘోరం....


సాయంత్రం వేళా కొనేటి వీక్షణం... కనులకు కొంచెం ఆనందదాయకం....

కన్య సొయగాలు కంటికి ఎదురుగా...రాగాలాపనలు గాలి గొపురానా...

నీ రాక కొసం ఎదురు చూసే నా మది మందిరానా...హరికధా కాలక్షేపాలు ధైవ మంఠపానా....

నీ అడుగుల సవ్వడి .... నా గుండేల్లొ అలజడి....

పట్టు పరికిణీలొ...పాల కుసుమంగా...వెన్నేల పందిరిలొ...పసిడి రూపంగా....

పున్నమి వెన్నేల కాదే మరి ఇంత వెలుగు ఎక్కడిది అని మది పదే ... పదే అడుగుతుంది....

తీరా నా కనులు దాటి వెళ్ళుతుంటే...నీ కనుపాపలలొ ఎదొ చిన్న మెరుపు.....

అర్ధం కాలేదు....ఆ నాడు నా మనసు ఆవేదన......