అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

తినడానికి మూడు రొట్టెలున్నప్పుడు...

తినల్సిన వారు నలుగురైనప్పుడు...

నాకు ఆకలి లేదు అనే మొదటి వ్యక్తీ... స్త్రీ....

ఇప్పటికి ఆఖరి విస్తరి... ఆమెకే..! చివరి పంక్తి ఆమెదే...!

అయోద్య రాముడి కొసం... అమృత ఫలాలను సేకరిస్తూ...

కొనపంటి రుచిని తప్ప... కడుపారగ తిని ఎరుగదు...పాపం పిచ్చి శబరి...!

ఏక చక్రపురంలొ ఐదిళ్లూ అడుక్కొంటూ ....

తన పంచ ప్రాణాలైన పాండవులను పొషించింది... ఆ ముసలి కుంతి...!

కొవ్వొత్తిలా కరిగిపొయేది ఆమె....!

ప్రమిదలా వెలుగు పంచేది ఆమె...!

తన సంకల్పం వజ్రసమానం...

ప్రేమ... త్యాగం... బాధ్యత... పేరేదైన పెట్టండి...

అగ్నిశిఖలను అదిమి పట్టినా... ఆ జ్వాలలు ఆకాశంవైపే చూస్తాయి...

ఎత్తైన శిఖరాలను అధిరొహించే కొద్దీ...ప్రపంచం మరింత విశాలం కనిపిస్తుంది...

విజయాల రహదారిలొ సాగిపొతున్నా...

నిడంబరమైన తన మహొన్నత ప్రస్థానం సాగిపొతునే ఉంటుంది...

ఆటంకాలను దాటుతూ పయనించే అభివృద్ది వీచికలు...

అమానుషాలను ఎండగడుతూ...చీకట్లును ప్రక్షాళన గావిస్తూ..

సమున్నత లక్ష్యాల వైపు అడుగులు వేస్తూ...

సాధికార పధంలొ సాగిపొతున్న వనితలకు... "మహిళా దినొత్సవ శుభాకాంక్షలు..."