అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

ఆక్రందన.... ఎన్నేళ్ళీ నయవంచన....


ఎంత వరకు ప్రయాణం... ఈ కర్కశ కామాందుల వంచనలో...


ఓ జులాయి ప్రేమ కాదంటే యాసిడే మాపై పన్నీరు...


ఈ విష ఉన్నాదుల సమూహంలో తడి ఆరవు మా కన్నీరు...


పరిణయ పారితోషకం తగ్గితే... కిరొసిన్ అవుతుంది మా ఒంటి పైన అత్తరు...


ఓపిక నశించి మాట పెగిలితే... వాతల గుర్తులతో జారుతుంది మా నెత్తురు...


కని పెంచిన కన్నవాడే...కరుణ లేని కసాయిగా మారుతుంటే....


మదం పట్టిన మామ గారే మమ్ము చెరపట్టగా చూస్తుంటే....


కలకాలం తోడు ఉండవలిసిన వాడే రాక్షసుడై భక్షిస్తుంటే......


అత్తా ఆడపడుచులే మా పాలిట ఆదిశక్తులై పీడిస్తుంటే....


నిత్యం నయవంచనకు బలి అవుతున్న మాకు మరణమే శరణమా...??


మాంగల్యం ముసుగులో మా మెడలో ఉరితాడే ఆభరణమా...??


చరిత్ర ఎండిన ఈ గొంతులో... పవిత్ర శాంతి సుధని ఏలా చిందించగలనూ...!


మృత్యువు కాటకము మోహరించిన ఆత్మతో....ఆక్రోశిస్తున్నా ఇల్లాల ఆవేదనని ఏలా తీర్చగలనూ..!


భారత జనయిత్రీ పదపూజా నవగీతావళి...


మహదాశయ మీ జీవనంలో రావాలి మళ్ళీ ఒక దీపావళీ... !