నేను చూసాను నేస్తం...!
చనిపోతే గానీ చల్లారని పగలనీ....ఎంత సంపాదించుకున్నా తీరని ఆశలనీ...!
నేను చూసాను నేస్తం...!
శూన్యతలో కరిగిపొయే కాలాన్నీ...నరనరాలలో చొచ్చుబడిన చైతన్యానీ...!
నేను చూసాను నేస్తం...
మభ్యపేట్టే మాటల మంటల్లో.... కాలిపోతున్న బలహీనుడి బ్రతుకునీ...
ఆస్తుల విలువల కోసం.... వారసుల భవిత కోసం...
రాక్షస పాదంతో తొక్కేస్తున్న పేదవాడి బ్రతుకునీ...!
మన తల్లి పూతన కాదు నేస్తం... విషపు పాలు ఇచ్చి చంపటానికీ...
మన నాన్న...కంసుని అంశలో పుట్టిలేదురా...అమృతం తాగి...అమ్మ రొమ్ము చీల్చిటానికీ...
విడిపోతే తప్ప బ్రతుకులేదనే ఆక్రందనలతో...
పేదోడికి ఏనాడూ అందని జీవనప్రమాణాలు ఎందుకు...?
ఒక్క జాతిగా ఏనాడూ ఒప్పుకోని ఈ జనంకులమతాలా...
పేర్లతో అవసరాల కోసం ఒక్కటీగా కలిపొవటం... ఎందుకు...?
మీరు చేస్తున్న రాజకీయాలలో ఎండిపోతున్న జీవితాలెవ్వరివి..?
మృత్యు కాటకములో... చిక్కుకున్న బ్రతుకులేవ్వరివి..?
ఇది ఏ బాధా నివారణకు... ఏ వాంఛా పరిపూర్తి కొరకు...?
పున్నమి నాటి వాళ్ళ బ్రతుకులో వెన్నెలను... అమావాస్య వరకు దాచలేక...
నిర్ధయుణ్ణీలా... నీరసుణ్ణీలా...ఎదను కలచవేసే ఈ దృష్యాలను చూస్తూ...
పాతబడిన నా ప్రాణంతో... మట్టిశిల్పంలా మిగిలిపొయాను...... రేవా...
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
