అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

మగువల గొప్పదనం లిఖించిన చరిత్ర పుటలలో...

మీ దేహం నుండి జారుతున్న ఒక్కోక్క వస్త్రంలా.....ఒక్కోక్క పేజి చిరిగిపొతుంది....

కామం వంటి కైపులు...ముగ్ధ స్నిగ్ధమైన ఆక్షర్షణలు...

తరుగుతున్న తనువులో... వైడూర్యాలుగా ఎంతకాలం వెలుగుతాయి...?

తొలి యౌవ్వనపు గుర్తులు...బాధ్యతలేని నగ్నత్వపు నడకలు...

కరిగిపొయే నీ వయ్యారపు మూర్తిలో ఎంతకాలం నిలుస్తాయి...'పూనం'?

వాడిన పువ్వులు పొగొట్టుకున్న మృగమద పరిమళాలు...

మహాలయ అమావాస్యతో సమానం...!

పట్టు పరికిణీతో...పదాహారణాల తెలుగుదనంతో కన్పించకపొయిన పర్వాలేదు.......

కాని పరదేశ స్తుతిలో... స్వకీయ సంస్కృతిని విస్మరిస్తూ...

కొరికలకీ... సంతృప్తికీ...మాటలకీ.. ఆచరణకీ...మనిషికీ... మనసుకీ...

నీ నగ్నలాలస పరువంతో... స్త్రీత్వపు కట్టుబాట్లును మాత్రం ఆహుతి చేయ్యకు....!

నగ్నత్వంతో నిండిన సిగ్గుల్నీ... వగల్నీ ఒలకబోసే నెరజాణతనంతో...

అర్ధరాత్రి ధియేటర్లలో... అర్ధనగ్న లాస్యానికి.. సెక్సీ హాస్యానికి...

స్వదేసియ సంస్కృతి జాకిట్లును విప్పుతూ...నీ వికృతి ఆనందాన్ని మాకు చూపకు...!

మాతృధాత్రి శిరసెత్తుకు తిరగలేక...సిగ్గుతో ముఖాన్ని చూపలేక....

ముంజేతులతో కన్నీళ్ళను తుడుచుకుంటుంది....

మనం కలలు కనే ప్రమద ఆదర్శాలు ఇవి కావని రొధిస్తుంది....

[ప్రమద = స్త్రీ]