అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

గడచిపోయిన నా బాల్యాన్ని కరిగిపోయిన కలల్లో ఆవిష్కరించలేను...

మాయమైపోయిన అనుభూతుల్ని... అపురూపమైన యువ్వనంతో...

అవలోకనం చేసుకోలేను....తీపి చేదు అనుభవాల సతమతంలో....

ముడతలు పడ్డ ఈ ముసలితనానీ....నా ముఖ కవళికలలో చూపించలేను...

కనబడని ...వినబడని... కనీసం ఆనవాళ్ళు సైతం లేని నా బాల్యాన్ని చూసి....

ఆనందంతో వెల్గిపోతున్న నా గతాన్ని ఆస్వాదించలేను....

విధి లిఖించిన వెర్రి చిత్రం వలే ఎండిన నా బ్రతుకునీ...

కాలరేఖ తీరాన ఉదయింపలేను...

శూన్యంలో... శూన్యతలా...పాతబడిపోయిన ఈ జీవితంలో...

కాంక్ష తప్తమైన... ప్రతి సంధ్యా... నాకు పాత సంధ్యే గానే మిగిలిపొయింది...

బాంధవ్యాలలో... అనుబంధంలా...నలిగిపొయిన ఈ నిట్టూర్పులలో...

చంద్రికాస్నపితమైన...ప్రతి స్వప్నం... నాకు పాత స్వప్నం గానే నిలిచిపొయింది...

శిసిర వసంతాలను అస్వాదిస్తూ...

నలుపు చారలు లేని... తెలుపు కాంతుల మధ్య పెరిగిన మీకేం తెలుసు నా జీవితం విలువ...

మౌనంగా ఉన్న దీపాల్ని ఊపుతూ....

చిరు చీకటి పలకలమీద రేడియం అక్షరాలను వ్రాసుకునే మీకేం తెలుసు నా బాల్యం విలువ...