అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

పాలపొంగు పంచె కట్టుతొ... కల్మషం లేని చిరునవ్వుతొ...

నిండైన మాట తీరుతొ...అప్యాయంతొ పులకరించే ఆ పలకరింపుతొ...

హృదయాలలొ వెలుగుతునే వుంటావు....

రాజశేఖరుడిగా... దివి కేగిన పాలపుంతల రారాజు గా...

తెలుగు నేల పలవరిస్తుంది....

గుండెపగిలి రొధిస్తుంది......

అందుకొ మా ఆత్మీయపు పుష్పాంజలుల నీవాళి...



మావొయిస్టుల గుండెల్లొ సాహకుడు..

తెలుగు తల్లి కలల స్వాప్నికుడు ...

మట్టి పరిమళాల ప్రేమికుడు...

గాంధీలొని స్పూర్తి దాయకుడు....

నెహ్రు లొని దార్మనికత ఆదర్సకుడు...

ఇందిరమ్మ లా పట్టు వదలని విక్రమార్కుడు...

ఓటమి ఏరుగని దీరుడు...మా రాజశేఖరుడు....



నీ ప్రతి అడుగులొ ఆత్మ విశ్వాసం...

నీ ప్రతి పలుకులొ ఆత్మీయానురాగం...

నీ ఆహర్యమే నిండైన తెలుగుదనం...

నిరుపేద గుండెకు నువ్వె దైవం....

పంటకు నువ్వంటే ప్రాణం....

నీ చూపే రైతుకి పట్టెడన్నం...

నీ ఉనికే ఒక భరొసా....

మనిషిగా వచ్చి మహనీయుడవైయ్యావు...





నల్లమల కికారణ్యం లొ వరుణుడి విశ్వరూపాన్ని చూసి పులకిస్తూ...

వెలిగొడులొ జలయజ్ఞం ఫలాలను తిలకిస్తూ....

జనకొటి హృదయాలను బద్దలు చేస్తూ....

రాష్ట్రం యావత్తూ విషాద దిగ్ర్భాంతికి గురిచేస్తూ...

తన్మయం లొనే పంచభూతాల్లొ ఐక్యమయ్యావు...



ఆకాశం వైపు చూస్తే జలయజ్ఞం నీ నవ్వు...

నేలను చూస్తే శ్రమ ఎరుగని బాటసారి నీ తెగువా...

నీటిని చూస్తే పుంతలు తొక్కించాలన్న పొలవరం తపన...

ప్రతి క్షణం పలకరిస్తాయి .........