అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

నేను ఆమెతొ కలసి నమ్మకమనే తొటలొ ఓ గులాబి మొక్కను నాటాను...

దానికి స్నేహమనే అమృతాన్ని పొసి పెంచుకున్నాం.....

ఆమెకు... నాకు ... తప్ప మరెవ్వరికి కనిపించని మా మనసనే

విశాల ప్రపంచంలొ అది దిన దిన ప్రవర్దమానమై ఆకులు ... రెమ్మలు వేసింది....

మా నీరిక్షణ ఫలించి కొన్నాళ్ళ తర్వాత ఆ గులాబి కన్య మా స్నేహమనే

జతలొ కలసి పరపరాగ సంపర్కం చెంది మొగ్గ తొడిగింది....

దాని పట్ల మా అభిమానం రెట్టింపైంది....

మొగ్గ వీడి స్వచ్చమైన "తెల్లగులాబి" విరబూస్తుందనుకున్నాము....

కాని కొన్నాళ్ళ తర్వాత పచ్చని చిగుళ్ళాను చీల్చుకుంటు వచ్చిన

గులాబిని రేకులను చూసి ఇద్దరం ఆశ్చర్య పొయాం.... అది "ఎర్ర గులాబి"

మా హృదయ గానం విని అది మరింత రాగ రంజితమైంది.....