అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

నిరాశ నిస్మృహలతొ నేను నిస్తేజమైన వేళ...

వెన్నల చంద్రుడులా ఉత్సహన్ని నింపింది నీ పిలుపు....

వైణీకుడిగా నిష్పల ఎండమావులకై నేను పరుగులు తీసే వేళ....

సైలయేరై సేద తీర్చింది నీ తలపు....

ఆశయ సాగర మధనంలొ నేను అలసిన వేళ....

అమృత హస్తమై ఆదరించింది నీ వలపు....

జీవన వ్యూహంలొ దారులన్ని మూసుకుపొయిన వేళ....

ప్రస్పూటిస్తున్నా సౌధాల అడుగొడలని కూల్చింది నీ తీర్పు...

ఏకాంతంలొ అక్షరాలన్ని నన్ను అపరిచితుడుగా చూస్తున్న వేళ....

మౌనంలొ దాగిన భావాలకు ఆకృతినిచ్చింది నీ ఓదార్పు....

ఉప్పొంగే అంతరంగాలల్లొ నా గమ్యం దిశ కొల్పొయిన వేళ....

నా బాటలొ జీవానంతర పరిమళాలు వెదజల్లింది నీ రూపు....

నా ఖండాంతర జ్ఞాపకాలన్ని జల సమాధి అవుతున్న వేళ...

ఆశగా అంతరాలను మెల్కొపింది నీ చల్లని చూపు.....

నేను నమ్మిన ఈ లొకం నన్ను ఒంటరిని చేసిన వేళ....

"నీకు నేనున్నాను నేస్తం" అని అప్యాయంగా ఆహ్వనించింది నీ హృది తలుపు....

అందుకే నేస్తం నీ వ్యక్తిత్వానికి నేను అంకితం....