కలొ...కలవరమో...ఏదొ ఓ ఉలికి పాటు రూపంలొ తనువును...
మనసును ఒక్కసారిగా కుదిపితే...
అసంకల్పితంగానే ఓ మెత్తటి చేతి స్పర్స వెచ్చగా జొకొడుతుంది....
"నిశ్చింతంగా ఉండు ...నేనుండగా' అన్నట్లు ప్రేమగా లాలిస్తుంది...
అక్షరాలలొ ఒదగని అద్బుతమైన నీ స్నేహనుభూతిని భరొసాగ అందిస్తుంది...
బ్రతుకు పుస్తకంలొ తొలిపుటలొ ఆ స్నేహం తల్లిదైతే....
చివరి అక్షరం వరకు ఆ నిశ్చింతను అందించే హక్కు ...అధికారం జీవనసహచరితే...
మనలొ సగభాగమై...తన అస్తిత్వన్ని మనలొ చూసుకొనే జీవిత భాగస్వామిదే....
ఆ బంధం ఎంత సున్నితమో... అంత అమృత ప్రాయం....చెడితే అంత విషతుల్యం....
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
