అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

ప్రేమ పేరున సొదరీమణుల... అమాయకత్వంతొ ఆడుకుంటూ...

యాసిడ్ లను ముఖాల పై చిలికిస్తూ...

అమానుషత్వం మూర్తిభవించిన...

కొందరు అన్నయ్యలను నేను గాంచాను...

ఎవరిచ్చారు వారికి ఆ హక్కు...? అందం వాళ్ళమ్మ సొత్తా...!

పేదరికంలొ పుట్టిన పువ్వులకు...

సంపదతొ అమరిన సుఖాలను చూపిస్తూ...

వ్యభీచారపు కొంపల్లొ వికశింపజేస్తున్న...

దయనీయపు దృశ్యాలను నేను చూసాను...

ఆ వెదవలకేమి తెలుసు...? ఆ పురిటి నొప్పుల చీకటి బాధలు...!

బ్రతుకు భారాన్ని మూపుపై మోస్తూ.....

ముళ్ళకంచెల మధ్య... బురదగుంటల మధ్య...

నిట్టూర్పుల సెగలతొ మూకీభవిస్తూ...

అప్పుడొ... ఇప్పుడొ రాలిపొయే...

ఆ బడుగు ఆకుల దైన్యాన్నీ నేను చూసాను...

ఎవ్వడిచ్చాడు సలహా ఆదేవుడుకు...

పేదరికాన్ని వాళ్ళ ఒంటికి వ్రాయమని...?

ఆశయాలు రానీ....ఆదర్శాలు లేని...

మోటుగా ... దిగులుగా సాగే వీరి జీవితాల పై...

తళుకు తళుకు మనే ఆశల కలల పుప్పొడిని

వెదజల్లేదేవరూ...?

నిజా నిజాలన్వేషణలొ...అబద్దాన్ని గెలిపిస్తూ...

మారిపొతున్న సమాజన్ని చూస్తే దిగులు రేపుతుంది...

మారలేని నాకు మాయగా కన్పిస్తుంది...