అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

ఏదొ భారం దిగిపోతుందనీ...

మనసు తేలికపడుతుందనీ అనుకుంటూ...

అర్ధం చేసుకుని... మనల్నీ అనునయిస్తారని...

ఆశ పడతాం...పొరబడతాం...

మన బాధ మనకు ఎప్పుడూ...

ఓ సంచలన వార్తగానే మిగిలిపొతుంది...!

ఒకరి వేదన మరొకరి పై...

ఆకాశంలా విరిగి పడదు...

నక్షత్రాలు బూడిద రాశులుగా రాలి పడవు...

అందుకనే ఏమో...

ఒక ప్రక్క దిగులు మేఘాలు...

గుండె దిగుడు గుంట లొనే కురుకుపొతుంటే...

మరొ ప్రక్క కలతలు...

కష్టాలు... కన్నీళ్ళు...అవమానాలు...అనుమానాలు...

మనసు బావిలొనే ఇంకిపొతున్నాయి... అయినా...

మనసును మించిన ఇంకుడు గుంత మరొకటేముంది.... నేస్తం...!

మన ఐదు ఖండాల సంస్కృతి...

కాదొక స్ధిరబిందువని గ్రహించలేరు పాపం వీళ్ళు...

ఆలొచించలేని మంచివారు మనవాళ్ళు....!

నెత్తురు వరదల్ని చూసిన మనకీ

ప్రక్క వాడి కన్నీటి వాన ఓ లెక్కా...చెప్పు!