అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

మనిషిలొ దేవుడు కొలువున్నాడు అన్నప్పుడు...

మనిషి మృగం గా మారడ మెందుకు...?

నడవడి సరిగా లేని వాడికి...

పూజలు... నొముల ఫలితమెందుకు...?

హితమే మనిషికి అభిమతమైతే...

మతాల కొసం కొట్లాటెందుకు?

మనువాడే సమయంలొ మల్లె తీగ....

పెళ్లయిన కొత్తలొ అందాల తారక ....

అంటూఅందాన్ని ఆస్వాదించే మనస్సు నీకున్నప్పుడు...

వర్ణాలతొ నిండిన దేహనీకి వంకలెందుకు...?

ఇల్లాలు మనస్సుని అర్ధం చేసుకొలేని నీ బ్రతుకెందుకు...?

బాహ్య రూపం కన్న.... అంతరంగ బంధం... గొప్పదని ...

తెలుసుకొ మిత్రమా... నిత్య సత్యాలివి...

ముడుచుకున్న కాగితపు గుండెలు చిరిగిపొక ముందే...

మొండి చేతుల్లొ మానవత్వం తెల్లబొక ముందే...

మార్చుకొ నేస్తం... నీ బ్రతుకు మార్గాన్నీ...

నీకొసం నేనున్నాను....

కన్నీటిని విడిచి రా...చీకటి తెరలను చీల్చుకురా...

ప్రభాత విపంచిక పలికించడానికి...

అడుగంటుతున్న మన కీర్తిని...దిగంతాలకు చాటడానికి...!