అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

నీ నవ్వుల్లొ వైడూర్యాలు లేవు...

నీ కళ్ళల్లొ రత్నకళీకలు లేవు...

అందాన్ని చూసి స్పందిచలేని నువ్వు

బాధను కని...కన్నీరుని విడవటం దేనికీ....!

నిర్లిప్తంగా వెళ్ళిపొయే నిన్ను చూస్తుంటే...

నీలిమ...అతృప్త అశాంత తరంగాల అంచుల్ని దాటి

విరుచుకు పడుతున్నట్లు...

మమకారం... అపార కృపా తరంగితాలై నాటి...

స్నిగ్ధ దరహాస పరీమళాలను వెదజల్లుతున్నట్లు అన్పిస్తుంది..

జారిపొతున్న చీకటిని వదలలేక దీపం...

వదలిపొతున్న స్నేహన్నీ విడవలేక నా ప్రాణం...

మూగ సైగలతొ మేల్కొన్న నిశ్మబ్ధంతొ.. నిరాశగా మాట్లాడుతుంది...

దీపపు వత్తి చివర నిద్రపొయే నిప్పు నలుసులా ఆరిపొయింది...

అయిన వంచలేను నీ ముందు నా శిరస్సునీ...

ఒప్పలేను అలుముకుంటున్న నా ఓటమినీ....

నేను నిదివరకటి నేను కాను....

నాకు విలువల్లేవు... అనుభూతులు అంతకన్న లేవు...

మాలిన్యం మనసులొ ఉంచుకొని...

నీలా మల్లెపువ్వులా నవ్వటం నాకు చేతకాదు నేస్తం..!