నేను చూసాను...
నిజంగా ఆకలితొ అల్లాడి
మర్రిచెట్టు కింద మరణించిన ముసలివాణ్ణీ...
నేను చూసాను...
నిజంగా తల్లి లేక... తండ్రి లేక ఏడుస్తూ...
ముంజేతుల కన్నులు తుడుచుకుంటూ...
మురికికల్వ పక్కనే నిద్రించిన మూడేళ్ళ పసిబాలుణ్ణీ...
నేను చుసాను...
నిజంగా నిరంధ్ర వర్షాన వంతెన కింద నిండు చూలాలు
ప్రసవించి మూర్చిలిన దృశ్యాన్నీ....!
నేను చూసాను...
నిజంగా పిల్లకు గంజికాసిపొసి... తాను నిరాహారుడై...
రుద్ధబాష్పాకులిత నయనుడైన వృద్ధుడను...
నేను చూసాను...
నిజంగా... దైన్యాన్ని.. హైన్యాన్ని...
క్షుభితాశ్రు కల్లొలనీరధుల్ని... శవాకారవికారుల్ని....
నేను చూసాను...
క్షయగ్రస్త భార్య ఇక బతకదని...
ప్రచండ వాతూల హత నీపశాఖవలె
గజ గజ వణికిపొయిన ఆరిక్త...అశక్త గుమాస్తాని...
అయిదారుగురు పిల్లల గలవాణ్ణీ....
ఇది ఏ విజ్ఞాన ప్రకర్షకు ప్రకృతి...?
ఏ బుద్ధదేవుడి జన్మభూమికి గర్వస్మృతి?
3 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ప్రసవించి మూర్చిలిన దృశ్యాన్నీ....!
నేను చూసాను...
నిజంగా పిల్లకు గంజికాసిపొసి... తాను నిరాహారుడై...
రుద్ధబాష్పాకులిత నయనుడైన వృద్ధుడను...
నేను చూసాను...
Nijamga entha adhbutamaina kavitha...nee madhi bhavam tho... jarugutunna nijanni maa kallaku kattinatlu chupinchavu... really ur a great reva... hatsoff to you
ప్రసవించి మూర్చిలిన దృశ్యాన్నీ....!
నేను చూసాను...
నిజంగా పిల్లకు గంజికాసిపొసి... తాను నిరాహారుడై...
రుద్ధబాష్పాకులిత నయనుడైన వృద్ధుడను...
నేను చూసాను...
Nijamga entha adhbutamaina kavitha...nee madhi bhavam tho... jarugutunna nijanni maa kallaku kattinatlu chupinchavu... really ur a great reva... hatsoff to you