అక్షరాలను మధించాను... భావమనే సుధ కొసం....

స్నేహమిదని మభ్య పెట్టుకుంటూ నువ్వు నేస్తమని సద్ది చెప్పుకుంటున్నా....

గుండె గుడిలొ దాచుకుంటున్నా...అందుకే.....

నీకై వేచిన ఆ ప్రతి క్షణాన్ని నేచేసిన కాలక్షేపమనుకుంటున్నా .....

స్థంభించినా సమయంలో రాలిని ఆరెండు చుక్కలు కాకతాళీయ మనుకుంటున్నా....

నువ్వు కనపడనప్పుడు మెలికలు తిరిగిన మనసును వెర్రి తనమని సమాధానపడుతున్నా....

బరువు పెరిగిన ఆ రెప్పల భారంను అనాలోచిత మనుకుంటున్నా....

నీ మాటకోసం పడె ఈ గుండె తపనను పిచ్చితనమని పెదవి విరుస్తూన్నా....

నా మాటల గారడీలో నలిగిన నిజాలాను ఆశ నివేదనలనుకున్నా....

ఎదురు చూపుల్లో ఎండిను రెప్పలను రాలకుండా సంభాళిస్తున్నా....

ఒంటిచేతి చప్పట్లకు ఆవురావురని ఎగిరొచ్చే ప్రతిధ్వనులని ఆస్వాదిస్తున్నా ....