చూపులు కలిసిన ప్రతిసారీ పెగలని పదాలు పెదవుల మాటునే కరిగి ఆవిరైపొతున్నాయి....
జారిపోయే క్షణాలు రెప్పల వెనక తిరుగుతాయే కానీ చెక్కిళ్ళపై చేరిన బరువును మాత్రం దించలేకపొతున్నాయి....
అసత్యపు జీవిత ముసుగులో ముఖం దాచేస్తున్నాయి...
నిన్ను మరిచానన్న నమ్మకం నీకు కలిగించడం కోసమేనేమో...
ఈ అసంకల్పిత స్పందన !
నిప్పును మ్రింగి వెన్నెల కురిపించే ఆ చందమామదీ ఇదే కధేమో ...
నేను నిన్ను మరచాను !! కానీ... నువ్వే .... ప్రతిక్షణం..ప్రతి ఒక్క క్షణం.. గుర్తోస్తున్నావు !!
కంటి తడిలాగానో.. కవితా శకలంలాగానో !!
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
